Όταν ενα ποιήμα μοιάζει να μιλά για την ζωή (μας)
…να γίνει το σώμα σου ενα με το δικό μου
πες μου, πες μου, τι σκέφτεσαι για μένα
όταν τα σώματα μας στέκουν σταυρωμένα
και από ενα σημείο της γής
αυτός ο ηλιος ανατέλλει
κάποιος τότε σε ενα στόχο σημαδεύει
Θα διαχίσεις ενα πρωινό τον κόσμο
και θα’ναι πιο ομορφα και απο όνειρο
ίσως βρούμε ενα σπίτι να μείνουμε
ενα τόπο να ζήσουμε και να πεθάνουμε
μιλώντας σε κάποιον που έχει πεθάνει
για χιονισμένα τοπία
σε δεντρα από μελάνι
ή σε ανθρώπους που ψαχνουν μια κατεύθυνση
πρός τον Θεό
μια άλλη χώρα
μια άγνωστη διεύθυνση
στον οθόνη ενός κομπιούτερ…
στα όνειρα του σκύλου
στο ουράνιο τόξο
στην καρδιά ενός φίλου
φύλαξε τις εικόνες και όλα όσα πιστεύεις
στο βιβλίο των ματιών…
Like this:
Like Loading...
Related
Published by Nassia Kapa
Nassia Kapa is the woman who writes this blog. She gets obsessed with songs she imagines herself living in and plays them on repeat mode. She loves coffee with an ice cube, airports, hugs and long kisses, would never say no to gin and tonic, to story telling book covers and shoes. By changing pair of shoes, you walk in different pace, directions and you see new people from another point of view. She lives in south London and loves taking long walks in neighbourhoods she has never been before.
Passionate about poetry in words, in feelings, in body language.
Touched by anything that can make her brain molecules obey her heart's strong will. Lost in Opera arias and ballet. Drunk in jazz and art.
Hello, my name is Nassia. I am not a photographer. I just feel, it happens to have a camera around.
© All of my photographs are Copyrighted and All Rights Reserved. They may not be used or reproduced publicly in any way without my written permission.
View all posts by Nassia Kapa
nassia kapa 