Apologies for those who can’t read Greek. Below is a ‘feeling’ in words and feelings are not to be translated.
A letter to remember, one of the 14,002 messages exchanged between two lovers that were meant to write to each other, fall in love with each other, meet one day in Paris and realise that their common destiny was to spend nights, mornings, welcomes and goodbyes at airports, video calls and streets, talk with each other for thousands of hours, saying words or love, life, dreams, stories, memories, hopes and regrets, touching each other, resting one’s body next to the other’s, skin to skin, breath to breath, heartbeat to heartbeat, silence to voice, eye to heart.
Αυτό εδώ είναι το καλύτερο κομμάτι της ημέρας! Είναι το κομμάτι που μου ανήκει απόλυτα. Όλα γύρω ήσυχα, οι δραστηριότητες της ημέρας σε παύση μέχρι το ξημέρωμα. Γλυκιά κούραση αλλά και απέραντη χαρά με την προοπτική ότι για μια ή δύο ώρες θα μπορώ να αφοσιωθώ αποκλειστικά στην ικανοποίηση των προσωπικών μου ενδιαφερόντων. Ανέκαθεν 11-1 ή 2 το πρωί ήταν και παραμένουν οι ώρες του σοβαρού διαβάσματος, μουσικής ακρόασης, δημιουργικής σκέψης…και πρόσφατα…αλληλογραφίας με τη Νάσσια που λέει τόσα ωραία πράγματα και με την οποία νιώθω να μοιραζόμαστε πολλές κοινές σκέψεις και όνειρα. Είπες πολύ σωστά “Απίθανο”. Προσθέτω “αλλά και γοητευτικό”. Άλλοι τα βρίσκουν μετά από χρόνια γνωριμίας και συναναστροφής αλλά εμείς φαίνεται να πηδήξαμε χρονιές κι ας μην έχουμε αντικρίσει ο ένας τον άλλο ποτέ!
Η πτήση από το Δουβλίνο μ´έφτιαξε πολύ. Είχα παράθυρο με καταπληκτική θέα την Αγγλία, πεντακάθαρη και λουσμένη στο κυριολεκτικά χρυσό φως της δύσης. Η προσέγγιση στο Λονδίνο ήταν όνειρο. Το μυαλό μου έπαιζε νωχελικά με τα μειλ σου, τι θα σου απαντούσα, εικόνες, λέξεις…δύσκολο να το περιγράψω και να σου μεταδόσω την εμπειρία. Γι αυτό και ήθελα να μη βγω από τη φάση και να βιαστώ να σου γράψω.
Ναι, λοιπόν “πεντάχρονο παιδάκι” δέχομαι την πρόσκληση για παρέα (αφού μού κλείσες και το μάτι :-))) Ναι, με τρέλλαναν τα χείλια όπως σου είπα και χτες. Σαγηνευτικά, προκλητικά, παραπλανητικά, υπόσχονται, παραδίνονται, προσιτά, απαγορευτικά…χίλιες ερμηνείες ανάλογα με τα φίλτρα του καθενός. Δε με εκπλήσει το ότι παιδεύτηκες. Είναι ολοφάνερο ότι δεν είναι τυχαία φωτογραφία. Όσον με αφορά, και αφού μπορούμε να τα λέμε άνετα μεταξύ μας, βρίσκω τη φωτογραφία φοβερά σέξυ και πολύ μοιραία. Ίσως να κάνω λάθος και να αντιδρώ σαν τυπικός άντρας, εσύ θα μου πεις (αν σου κάνει κέφι βέβαια!)
Ναι, επίσης μου άρεσε πολύ η φωτό από το μπαρ. Τι ωραίο μάτι και πάλι ρε Νάσσια!
Γαλαξείδι λοιπόν! Χαίρομαι που θα ξεφύγεις λίγο από την Αθήνα. Δεν έχω πάει ποτέ :-((( Το έχω δει μόνο μακριά από τον αγαπημένο μου Παρνασσό και τους Δελφούς. Τόνικ (καλά ξερό όλο το βράδυ?) και βαλίτσα. Ωραίες εικόνες. Αναρωτιέμαι τι πακάρισες (πλήρης γκαρνταρόμπα σα να πηγαίνεις σε photoshoot ή πέντε απλά και αγαπημένα πράγματα?). Όπως και να χει σου εύχομαι ωραιότατη διαμονή. Άμα βρεις και κάνα Ίντερνετ δώσε και κανά σημείο ζωής 🙂 Εγώ πάντως θα συνεχίσω να σου γράφω. Εξάλου έχω ακόμα τόσα να σου πω!
Πολλά φιλιά και καληνύχτα
Νίκος
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧ
nassia kapa 