.the promise.

I made myself a promise that I will go there again only when it will all be dead. Only then, it will be ready to be born again. And so the time came, and I took myself there. To…

.the beginning.

.ένα παλιό φίλμ και ενα παλιό ποίημα, από τα λίγα που με είχα αφήσει να γράψω.

Κάθησε δίπλα του στο παγκάκι και κοιτούσε τα χρυσαφιά φύλλα να πέφτουν σαν αργή Αυγουστιάτικη βροχή πάνω στα σώματά τους. Το χέρι της έψαξε το δικό στις χαρακιές του ξύλου και γυρνώντας το κεφάλι πρός τα αριστερά, στο μέρος του, χαμογέλασε όπως όταν πρωτοστάθηκε μπροστά του.

Η μυρωδιά στην άκρη των χειλιών του

Η αλμύρα κάτω από τα βλέφαρά του

Η γεύση της ανάσας του μέσα στο φιλί τους

Ο αόρατος ήχος της τριβής στο σμίξιμο των ακροδάχτυλων τους.

Η ανάμνηση.

Η μνήμη.

Η ύπαρξη.

Η αντάμωση.

Η λήθη.

Η αθανασία.

Η ζωή, η ίδια.

Όλα συνέβησαν για να συναντηθούν

και συναντήθηκαν για να ζήσουν,

μέχρι η αιωνιότητα να γίνει η γή και ο χρονος του

έρωτα.

 

CNV00005 copy

 

Feelings in photography and poem, Nassia Kapa.

 

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s