Το πολύ…

όταν συμβιβάζεται για να φτάσει στο λίγο, μόνο στο άδειο τίποτα μπορεί να φτάσει. Και τότε από το μηδέν ξεκινά την τροχιά σε μια νέα ευθεία καμπυλωτή, σαν μια τέλεια σπείρα. Άνοιξη.

” Το δικό μου το πολύ πως να χωρέσει στο δικό σου το λίγο! Κι οι δυο μας δυσανασχετούσαμε δικαιολογημένα.” Η μοναξιά είναι από χώμα… Μάρω Βαμβουνάκη

Leave a comment