Στο Τίμο, για την πιο γλυκειά αλήθεια που μου θύμισε κανείς εδω και μήνες, μοιάζουν με αιώνες… “ψαρίλες (συναισθηματισμοί) θα μου πείς, τα κείμενα σου τα έχεις διαβάσει;”
για την ωραία βόλτα στο Waterloo, Battersea, London Bridge… για την απορία σου πόσο με ενθουσιάζουν τα κλαδιά.
Τα κλαδιά βλέπεις είναι σαν τους ανθρώπους, ενώνονται, ξανασυναντιόνται, χάνονται, σπάνε… κάθε κράκ και συναίσθημα, κάθε ένωση και συναίσθημα, κάθε νέο κλαδί και ενα ακόμα συναίσθημα. Σε ευχαριστώ
Sorry if i am trespassing…